„Jeśli rzeczywiście wierzymy, to wtedy nasze życie samo przez się staje się świadectwem”
Ks. Franciszek Blachnicki

W czasie weekendu majowego, do 30 kwietnia do 3 maja, w naszej archidiecezji odbyła się Oaza Rekolekcyjna Animatorów Ewangelizacji I oraz II stopnia. Rekolekcje organizowane są w Domu Rekolekcyjnym w Rzepedzi i są już stałym punktem formacji – Szkoły Animatora. Jest to czas, w którym przyszli animatorzy mogą spotkać się z Bogiem i poznać cele ewangelizacji w swoim życiu.

EWANGELIA ŻYCIA
Każdy z nas został powołany do ewangelizowania. Jeżeli człowiek w swoim życiu doświadczył nawrócenia, spotkał Boga, to już ma doskonały powód, aby się tym przeżyciem dzielić. Kiedy spotyka nas coś radosnego, naturalne jest to, że chcemy, aby każdy dookoła nas o tym usłyszał. Tak samo powinno być z naszym doświadczeniem Boga. Sam Jezus powiedział  „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28, 19). Jest to misja, która dotyczy każdego człowieka. To właśnie jest jedno z założeń tych rekolekcji.
To właśnie najbliższe otoczenie jest pierwszym miejscem, gdzie człowiek wierzący dzieli się swoim odkryciem Boga. To właśnie w rodzinie, szkole, pracy Bóg stawia na naszej drodze ludzi, do których nas posyła. Nie bez powodu urodziliśmy się w miejscach, w których żyjemy. Jest to sprawdzianem naszej wiary. Przygotowaniem do tego wyzwania jest właśnie Oaza Rekolekcyjna Animatorów Ewangelizacji.

PRZYGOTOWANIE
Jest jeden sposób, aby móc świadczyć o Bogu w swoim życiu. Trzeba Nim żyć. Właśnie te treści poznawali uczestnicy pierwszego stopnia rekolekcji. Dziesięć konferencji, które pokazywały skąd bierze się świadectwo wiary. Jest ono żywe tak, jak żywa jest nasza wiara. Młodzi ewangelizatorzy poznawali również ewangelizację od strony teoretycznej (czym jest kerygmat, jak powinno wyglądać świadectwo, jak przełamać barierę rozmowy z ludźmi, czym jest tzw. „siatka ewangelizacyjna” itp). Ewangelizacja dotykała płaszczyzny ja i bliźni. Drugi stopień skupiony był natomiast na temacie wspólnoty, a konkretniej wspólnotowej ewangelizacji. Kontynuacją tego tematu jest przygotowanie teoretyczne do ewangelizacji grupowej ( tzn. czym jest happening, jak zrobić pantomimę, itp.).

EWANGELIZACJA SANOKA
Stałym punktem rekolekcji jest wspomniany już wyjazd ewangelizacyjny do Sanoka. Jest to czas, w którym uczestnicy, treści przeżywane w czasie rekolekcji, próbują wprowadzać powoli w życie. Pierwszy stopień udaje się na tzw. siatkę ewangelizacyjną. Młodzi wyruszają w parach, aby spotkać ludzi, z którymi będą mogli porozmawiać i podzielić się swoi doświadczeniem Boga. Drugi stopień gromadzi się zazwyczaj na rynku, gdzie ewangelizuje wspólnotowo przez tańce, pantomimy, świadectwo i orędzie.
Jednak ewangelizacja jest zamysłem Bożym. Ewangelizatorzy są tylko narzędziem w rękach Ojca, w nieznanym do końca ludziom planie zbawienia. Jest to dość mocne przesłanie tegorocznej wizyty w Sanoku. Przygotowani, zwarci i gotowi wyruszyliśmy z Rzepedzi do Sanoka, nastawieni na cały program, który przygotowywaliśmy w czasie rekolekcji. Bóg jednak zmienił nasze plany. Przez cały czas padało. Deszcz nie był znakiem, że nie mieliśmy ewangelizować, był właśnie planem Boga dla ludzi, których spotkaliśmy w tym dniu. Zgromadziliśmy się w kościele ojców Franciszkanów przy rynku. To było miejsce ewangelizacji dla drugiego stopnia. Kościół, do którego na Eucharystię przybywali ludzie. Pierwszy stopień udał się na ewangelizację z parasolkami. Niezależnie od pogody, ewangelizacja odbyła się, a Pan Bóg postawił w odpowiednim czasie i miejscu ludzi, których chciał, abyśmy spotkani w tym dniu.

ŻYCIE EWANGELIĄ
Ewangelizacja Sanoka nie jest zakończeniem rekolekcji – jest ona początkiem. Wskazaniem, jak dojrzewać powoli do roli ewangelizatora. Całe treści tych rekolekcji są tylko pomocą. Ważnym momentem tego czasu był obrzęd posłania, gdy młodzi ludzie podeszli po błogosławieństwo, aby iść i głosić. Świadectwo i jego skuteczność nie jest zasługą człowieka, jest to dziełem Bożym, które dzieje się w nas. Nie jest to działanie jednorazowe, które dzieje się na tych rekolekcjach. Świadectwo jest czymś obecnym w naszym życiu każdego dnia. Nasze czyny, słowa, to jacy jesteśmy jest już świadectwem naszej wiary, jaka ona jest. Żyjmy więc Ewangelią!

Świadectwo
Poniżej chcemy podzielić się z wami świadectwami z czasu Oazy Rekolekcyjnej Animatorów Ewangelizacji:

Mam na imię Szymon. Jadąc na rekolekcję ORAE I nie miałem wielkich planów, zamiarów, co chciałbym przeżyć i zmienić. Odczuwałem „pustynię” ducha i miałem problem z modlitwą, nie odczuwałem obecności Pana Boga. Mało czasu poświęcałem nad poranną, żywą modlitwę. Do tego dochodził wielki niepokój. Nie widziałem Ojca, ale On mi pokazał, że jest cały czas. Wielki problem minął na godzinie świadectw. Bóg dał mi do zrozumienia, że jest obecny we wspólnocie. Ona daje mi radość – radość w trudnościach. Pomimo wszelkich lęków: przed dawaniem świadectwa, autentyczność w swoich słowach i postępowaniach oraz przeprowadzeniem zasadniczych przemian w swojej wspólnocie parafialnej. Dzisiaj Jezus umacnia mnie i zachęca do dawania świadectwa i powierzenia się tylko Jemu. Odkryłem również na nowo obecność i opiekę Matki Bożej. Jej teraz wszystko zawierzam. Bądź uwielbiony Boże, za wielkie Twoje dzieła i Miłosierdzie! Niepokalana Matko Kościoła, Królowo Polski, módl się za nami!